ارتباط پلی مورفیسم ۱۲۶۷ a/g ژن hsp۷۰-۲ با بروز کاتاراکت در جمعیت گیلان

زمینه: کاتاراکت کدورت قابل رؤیت عدسی چشم و علت اصلی نابینایی قابل برگشت در جهان است. استرس اکسیداتیو به عنوان فاکتور اصلی تشکیل کاتاراکت شناخته می شود. پروتئین hsp70-2 یک چاپرون مولکولی است که برای بقا سلول در شرایط استرس ضروری می باشد. ژن hsp70-2 در ناحیه آنتی ژن لکوسیتی انسانی کلاس ιιι قرار دارد. این ژن پروتئینی القاپذیر را کد می کند. یکی از شناخته شده ترین پلی مورفیسم های hsp70-2، 1267 a/g می باشد که در ناحیه کد کننده است. هدف از این مطالعه بررسی پلی مورفیسم 1267 a/g ژن hsp70-2 در بیماران مبتلا به کاتاراکت می باشد. مواد و روش ها: این بررسی مورد- شاهدی شامل 118 بیمار مبتلا به کاتاراکت و 122 فرد سالم به عنوان گروه کنترل بود. dna ژنومی از لکوسیت های خون محیطی استخراج گردید و تعیین ژنوتیپ به روش pcr-rflp انجام شد. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار medcalc ویرایش 1/12 صورت گرفت. یافته ها: فراوانی الل g به طور قابل توجهی در گروه بیمار نسبت به گروه کنترل بیشتر بود (به ترتیب 36/0 و 24/0). ژنوتیپ gg پلی مورفیسم hsp70-2 1267a/g در گروه بیمار فراوانی بیشتری نسبت به گروه کنترل داشت (به ترتیب 19/21 و 20/8 درصد). احتمال ابتلا به بیماری در افراد دارای ژنوتیپ gg حدود 2/3 برابر نسبت به افراد دارای ژنوتیپ aa بیشتر بود (005/0p=). نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه پیشنهاد می کند احتمالاً پلی مورفیسم hsp70-2 1267a/g در افزایش حساسیت ابتلا به کاتاراکت در جمعیت مورد مطالعه نقش دارد. به هر حال جهت تأیید نتایج به دست آمده مطالعات چندگانه و تصادفی با گروه های جمعیتی بزرگ تر مورد نیاز است